عبدالحسین وهابزاده: عشق به طبیعت
کمتر استادی به اندازهی عبدالحسین وهابزاده در رشد زیستشناسی کشور نقش داشته است. با اینکه هیچگاه افتخار شاگردی مستقیم استاد را نداشتهام، اگر بخواهم از یک استاد زیستشناسی که باعث علاقهمندیام به نظریهی تکامل شد نام ببرم بدون هیچ تردیدی به استاد وهابزاده اشاره خواهم کرد. برای ما اهالی زیستشناسی، وهابزاده تَمَثُل واقعی یک زیستشناس است: بومشناسی که توانست شعلههای عشق به طبیعت را در دل چندین نسل بکارد: از همنسلان خود گرفته، تا افراد همنسل من، و تا نسل بعدی که دانشجویان کنونی هستند. اما تأثیر کنشهای او بر نسلهای بعدی صرفاً از راه نوشتههایش نیست: در جهانی که انسان با طبیعت بیگانه شده، هدف مدارس طبیعت این است که انسان بار دیگر عشق به طبیعت را تجربه کند.
راز چنین موفقیتی در سه چیز است:
یک. او عاشق طبیعت است: سخنی که از دل برآید بر دل مینشیند؛
دو. تمامی نوشتههایش نیز متأثر از این عشق است؛
سه. خواهان آن است که دیگران، به ویژه کودکان، نیز این عشق را تجربه کنند.
مصاحبهی اخیر ایشان را از دست ندهید. و همچنین مطالعهی کتاب حق مادرزاد را.