ییری زوزانک، از پیشروان مطالعات فراغت و استاد ممتاز دانشگاه واترلو، در این کتاب دو هدف اصلی را دنبال می‌کند. در بخش اول کتاب که 25 فصل را دربرمی‌گیرد، او مروری تاریخی را از دیدگاه‌های مختلف درباره نسبت کار، فراغت و شادکامی از دورۀ باستان تا دورۀ معاصر پی می‌گیرد. او ابتدا به آراء فلاسفه یونانی چون افلاطون و ارسطو و فلاسفۀ رومی چون سنکا می‌پردازد و توضیح می‌دهد که چگونه فراغت در تلقی باستانی آن با وقت آزاد یا دورریختنیِ کنونی تفاوت دارد و امری والا به شمار می‌رفته است. سپس، زوزانک تحولات مربوط به تلقی از فراغت و کار را در اروپای مسیحی در آراء آگوستین و توماس آکویینی و همچنین، تلقی از کار در دورۀ اصلاح دینی را در قالب اصطلاح «وظیفه دینی» می‌کاود. در مسیری موازی که از مونتنی و پاسکال آغاز می‌شود و تا آدام اسمیت، آلکسی دو توکویل و پس از آن ادامه پیدا می‌کند، نویسنده به دیدگاه‌های دورۀ روشنگری دربارۀ کار و دنیوی شدن تدریجیِ مفهوم فراغت می‌پردازد و بحث را تا شکل‌گیری «طبقۀ فراغتمندِ» قرن بیستمی ادامه می‌دهد. در بخش دوم کتاب که 5 فصل را شامل می‌شود، زوزانک مجموعه‌ای از مطالعات کمّی خود را که طی دهه‌های 1980 تا 2010 انجام شده‌اند، در پرتو مفهوم‌پردازی‌های انجام‌گرفته در طول کتاب مورد تحلیل قرار می‌دهد و سعی می‌کند تصویری از نسبت کار، فراغت و شادکامی در جوامع معاصر در آمریکای شمالی ارائه کند.
متن نظر