بازاندیشی انتقادی شادکامی

این کتاب با نگاه جامعه‌شناختی منحصربفردی، شرحی بدیع از زندگی مطلوب در مدرنیته متاخر ارائه می‌کند. این کتاب با واسازی مفاهیم شادکامی و احساس رضایت نهفته در روایت‌های فرهنگی دربارۀ زندگی خوب، شیوه‌‌های گوناگونی را مورد بررسی قرار می‌دهد که عوامل اجتماعی و فرهنگی از آن طریق می‌توانند تلاش‌های ناب برای داشتن زندگی خوب را تقویت کنند یا جلوی آن را بگیرند. گرچه در دهه‌های اخیر، مطالعات تجربی بر فضای گفتمان شادکامی مسلط بوده است، اما تاکید بر یافتن روابط علی و همبستگی، منجر به فضای پژوهشی‌ای شده که شاید از بنیان نظری معتبری برخوردار نباشد. کتاب واسازی شادکامی با ارائۀ دیدگاه‌های جامعه‌شناختی در مورد اشتیاق جامعۀ معاصر نسبت به شادکامی و خوب‌زیستی، گامی است به سوی تقویت این بنیان نظری. در فرایند انجام این کار، این کتاب در تلاش است تا زندگی خوب را تجربه‌ای به میانجی‌گری جامعه تلقی کند، تا یک سبک زندگی شخصی یا فردی‌ شده. نتیجه، کتابی است در مورد شادکامی، احساس رضایت و زندگی خوب که در همان حال که بر چالش‌های نظری‌تر خودشناسی[1]، خرد[2] و کنش متقابل[3] متمرکز است، به تأثیر دموکراسی، سرمایه‌داری و پیشرفت نیز توجه دارد.